Бялюткiх дрэвау развiтальны клiн
Автор: Ангелина Добровольская
«Земную жизнь пройдя до половины, Я очутился в сумрачном лесу…» Дантэ Бялюткіх дрэваў развітальны клін. Праз рэшата аблокаў гляне сонца – І здзівіцца. Растане ў бясконцым стамлёны дзень, замглёны ўспамін. А за спіной ледзь чутна лес шуміць, І пад нагой ціхутка снег рыпіць, І крок – як ключ да дзіўнае скарбонкі... Але – не перайначыць, не змяніць Тваіх слядоў нацягнутую ніць – Праз морак-лёс – таропкіх, крохкіх, звонкіх...
https://holypoem.com/12442
@holypoem
