Божа, як хочацца плакаць...
Автор: Ангелина Добровольская
Божа, як хочацца плакаць над словамі, зорамі, кветкамі, стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай; ачысціцца ад шалупіння разважлівых думак і неразважлівай веры… Божа, зрабі мяне зернем! Божа, як добра, бы кветка, раздорваць пялёсткі – роснай зямлі і далоням, сагрэтым жывою крывёю, – іх цеплыня з прахалодай маёю сальецца. Божа, ці сэрца – у кветцы? Божа, на шляху абраным знайду раздарожжа, камень убачу і птушкай заб’юся аб камень. Крылы, згубіўшы пер’е, стануць рукамі… Божа, завошта? (Са зборніка “Пазамежнасць” (Полацк, 1994)
https://holypoem.com/12425
@holypoem
