А на бярозах шэрань белы

Автор: Александр Галецкий

А на бярозах шэрань белы - белы.
Прыляцеў на іх з нябёс узвышша.
Вецярок жа ціха так, нясмела
Голле іх убранае калыша.

І ў промнях сонечных паволі
Сыплюцца, бы тыя залацінкі,
На траву замёрзшую, на поле
Снежныя застыўшыя крупінкі.

Месяц снежань – зімні месяц першы.
Так вось ён бярэ сваю ўладу.
І пра гэта можа ў сваім вершы
Хтосць напіша, як зіме ён рады.

Як жа нам не радавацца, Божа, 
Калі гэта ўсё Тваё выданне ?
Па другому быць ужо не можа,
Здзейсніў Ты калісь сваё жаданне.

Ты стварыў свет дня і цемру ночы,
Апасля над гэтым усім неба.
Што ж далей жадалі бачыць вочы?
Мора і зямлю, урадлівасць глебы.

Зелень усякую, што семя ўзрасціла,
Дрэў прыгожых плод жадаў Ты бачыць.
Сонца днём на гэта ўсё свяціла,
Ноччу месяц, як жа тут іначай?

Паляцелі птушкі над вадою
І жыццём напоўнілася мора.
А звяры радзіліся зямлёю
І запоўнілі яны яе прасторы.

Над усім паставіў чалавека,
Ён вось і цяпер усім кіруе.
Так яму здаецца, бо ад века
Чалавек жа сам усё плануе.

Мы ж раскажам Богу пра жаданні
І папросім, каб памог ім збыцца.
Каб на ўсё нам дараваў трыванне
І за ўсё заўжды будзем маліцца.