Марина Михалюк - Пакліч мяне

Пакліч мяне

Пакліч мяне

Стамілася душа, патухлі вочы, 
Нічога не патрэбна на зямлі,
І смерць, як чорны цень, па следу крочыць,
Нагадвае, што скончыліся дні.

Пакліч мяне, Ісус, у свет нязгасны,
Дзе ззяе Сонца Праўды назаўжды.
Цудоўнае чакае ў небе шчасце!
Там дзень адзін, як доўгія гады!

Суцешыцца ля ног Хрыста спяшаю,
Каб шлях у высь адкрыўся мне хутчэй,
Укрыжаванай побач быць жадаю
І не звадзіць з Цябе сваіх вачэй!

Гасподзь - святло: каго цяпер баяцца?
Бог - крэпасць і падмурак веры ўсёй!
З Табой, Збавіцель, мару я застацца,
У рай ляцець ачышчанай душой!..

"Господь - свет мой и спасение моё:
кого мне бояться?" (Пс. 26:1)
https://holypoem.com/1794
@holypoem

добавил: Михалюк Марина 2223 читателя

Похожие стихи

Новогоднее
Марина Михалюк
4902
За чертой
Марина Михалюк
1845
Сумленне прамаўляе
Марина Михалюк
2239
Позволь прошлому
Марина Михалюк
2739
Притча Царский букет
Марина Михалюк
3953
0

Комментарии

Комментариев нет

Форма входа

Тематика стихотворений

Статистика пользователей

Онлайн всего: 489
Гостей: 488
Пользователей: 1

Анатолий Курмаев