Лезе зялёнай калматаю лапаю
Автор: Марина Михалюк
Лезе зялёнай калматаю лапаю, Нібы драпежнік раз'юшаны, бэз Мне у акно, дзе сяджу за гарбатаю, Цёпла і ўтульна, гучыць паланез. Дождж саагульнікам кідае ў шыбіны Кроплі, бы кулі, аж пошчак ідзе! Я ж, не зважаючы, у Слова ўглыблены, Мірна плыву па нябеснай вадзе. Рве на шматкі квецень дробную стрэламі (Бой перуны не на жарты вядуць). Пасля стыхіі адзеннямі белымі Божыя служкі зямлю апрануць.
https://holypoem.com/1761
@holypoem
