Пра птаха. Божа, даруй не хацела таго, не хацела..
Автор: Ангелина Добровольская
Птаха ў далонях трымаю. Божа, Памілуй нас. 1990, метро, Мінск Божа, даруй – не хацела таго, не хацела. Птаха малая Твая мне ў рукі зляцела. Нібы цяпельцам астылым мяне закранула. І – скаланула усю, схамянула. У свеце самотным – і людзям і птушкам – гаротна і сцюжна. Векам кароткім надзелены дух іх нядужны. Нібы у смерці – застылі і сэрцы, і душы. Божыя Ласка і Слова – адно – можа сон іх парушыць. Божа, даруй – птушанё я ў далонях сагрэла. Крыху аджыўшы, яно да Цябе паляцела. Не асудзі. Блаславі – на жыццёвым дрэве Парасткам узысці – яго хваласпеву. 14.07.2000
https://holypoem.com/12449
@holypoem
