Пра птаха. Божа, даруй не хацела таго, не хацела..
Автор: Ангелина Добровольская
Птаха ў далонях трымаю.
Божа,
Памілуй нас.
1990, метро, Мінск
Божа, даруй – не хацела таго,
не хацела.
Птаха малая Твая
мне ў рукі зляцела.
Нібы цяпельцам астылым
мяне закранула.
І – скаланула усю,
схамянула.
У свеце самотным –
і людзям і птушкам –
гаротна і сцюжна.
Векам кароткім
надзелены дух іх нядужны.
Нібы у смерці – застылі
і сэрцы, і душы.
Божыя Ласка і Слова –
адно – можа сон іх
парушыць.
Божа, даруй –
птушанё я ў далонях
сагрэла.
Крыху аджыўшы,
яно да Цябе паляцела.
Не асудзі. Блаславі –
на жыццёвым дрэве
Парасткам узысці –
яго хваласпеву.
14.07.2000
https://holypoem.com/12449
@holypoem
