Ангелина Добровольская - Пра птаха. Божа, даруй не хацела таго, не хацела..

Пра птаха. Божа, даруй не хацела таго, не хацела..

Пра птаха. Божа, даруй не хацела таго, не хацела..

Птаха ў далонях трымаю.
Божа,
Памілуй нас.

1990, метро, Мінск


Божа, даруй – не хацела таго,
 не хацела.
Птаха малая Твая
 мне ў рукі зляцела.
Нібы цяпельцам астылым
 мяне закранула.
І – скаланула усю,
 схамянула.


У свеце самотным –
 і людзям і птушкам –
 гаротна і сцюжна.
Векам кароткім
 надзелены дух іх нядужны.
Нібы у смерці – застылі
 і сэрцы, і душы.
Божыя Ласка і Слова –
 адно – можа сон іх
 парушыць.


Божа, даруй –
 птушанё я ў далонях
 сагрэла.
Крыху аджыўшы,
 яно да Цябе паляцела.
Не асудзі. Блаславі –
 на жыццёвым дрэве
Парасткам узысці –
 яго хваласпеву.

14.07.2000
https://holypoem.com/12449
@holypoem

добавил: Ангелина Добровольская 564 читателя

Похожие стихи

Тонкая струна... Душа... Дорога...
Ангелина Добровольская
294
На скрижалях открытого сердца...
Ангелина Добровольская
343
Будзе тое, што будзе...
Ангелина Добровольская
645
Хто дасць мне крылы?
Ангелина Добровольская
510
Напрадвесні
Ангелина Добровольская
469
0

Комментарии

Комментариев нет

Форма входа

Тематика стихотворений

Статистика пользователей

Онлайн всего: 328
Гостей: 328
Пользователей: 0