Не расколеш жыцця – не спасцігнеш яго таямніцу...
Автор: Ангелина Добровольская
…Не расколеш жыцця – не спасцігнеш яго таямніцу, Не уведаеш упраўду самога сябе… Толькі б гэтага вечнага тлуму – Пакінуць, пазбыцца; Толькі б гэтага вечнага суму – Пакінуць, пазбыцца!... – Па нябёсах, па існасці – Госпадзе! І па Табе!... Гэты сум забірае трыванне, Закоўвае крылы – І душа, як зляканая птушка – Не ў стане ўзляцець. І – знямоглая тлумам, На зямлі, безнадзейна астылай, - Сустракае зіму – Ацаленне? Збавенне? Ці смерць? …Праз зямлю прарасце Кволым лісцікам – кожнае пёрка, Сэрца краскаю стане – І ўжо не смыліць, не баліць… Ціхім шэптам травы – На ўрачыстым і росным пагорку, Адвячоркам і раннем – Стану, Божа, Цябе я хваліць… …Ціхім шэптам травы – На ўрачыстым і росным пагорку… …Ціхім шэптам травы… Стану, Божа, Цябе я хваліць…
https://holypoem.com/12446
@holypoem