Людское мора
Автор: Марина Михалюк
Людское мора б'е густой вадой Ды разлятаецца мільёнамі трызненняў. Не дачакаўшыся вясёлкавых імгненняў, Зноў пагаджаецца ісці з бядой, Бы апантаны мараю адной. Гуллівым шэптам песціць небяспека І валадарыць у бязмежжы сноў. Скрозь праліваецца нявер'я кроў. Апусціцца ў бязладдзе Бога стэка, Руйнуючы пагарду чалавека! 04.09.2015.
https://holypoem.com/1287
@holypoem